گفتگو با شیطان

 .

 

امروز ظهر شیطان را دیدم!

نشسته بر بساط صبحانه و آرام لقمه برمیداشت...

گفتم: ظهر شده، هنوز بساط کار خود را پهن نکرده ای؟ بنی آدم نصف روز خود را بی تو گذرانده اند...

شیطان گفت: خود را بازنشسته کرده ام. پیش از موعد!

گفتم: به راه عدل و انصاف بازگشته ای یا سنگ بندگی خدا به سینه می زنی؟

شیطان گفت: من دیگر آن شیطان توانای سابق نیستم. دیدم انسانها، آنچه را من شبانه به ده ها وسوسه پنهانی انجام میدادم، روزانه به صدها دسیسه آشکارا انجام میدهند. اینان را به شیطان چه نیاز است؟

شیطان در حالی که بساط خود را برمیچید تا در کناری آرام بخوابد، زیر لب گفت: آن روز که خداوند گفت بر آدم و نسل او سجده کن، نمیدانستم که نسل او در زشتی و دروغ و خیانت، تا کجا میتواند فرا رود، و گرنه در برابر آدم به سجده می رفتم و میگفتم که : همانا تو خود پدر منی. 

 .

.

.

. 

لیلی

. 

نماز را که شروع کرد، به یاد لیلی افتاد... نماز که تمام شد نمی دانست چند رکعت خوانده. به خدا خطاب کرد: «تقصیر لیلی بود ؛ من بی گناهم ! » و آنگاه برخاست و دوباره نیت نماز کرد. دست هایش را بالا برد و آرام زمزمه کرد: پناه می برم به خدا از یاد لیلی الله اکبر ، بسم الله الرحمن الرحیم ...!

.