اگر عقل به تنهایی در وجود شما فرمانروا شود شما را زندان و زنجیر خواهد بود
.
و عشق اگر در سایه ی عنایت عقل نباشد شعله ای ست که خود را خاکستر خواهد کرد
.
...پس بگذارید که روح شما، عقل را تا عرشه ی عشق تعالی بخشد تا او نیز بتواند به شادی آواز سر دهد
.
و بگذارید روح شما شعله ی عشق را با عقل هدایت کند تا عشق با رستاخیز روزانه اش هر بامداد همچون قُقنوسِ آتش زاد از خاکستر وجود خویش بال به آسمان بکشد
.
شایسته آنست که عقل و عشق همچون دو مهمان عزیز در خانه ی شما با هم زندگی کنند
.
برگرفته از کتاب پیامبر - جبران خلیل جبران
.
.
.